domingo, diciembre 23, 2007

78. Witte Kerst



Barcelona - Real Madrid 0-1

(en dat zonder al te veel moeite.)

Na twee dagen is het tijd om de gedachten te verzamelen die onrustig bleven dwarrelen maar eindelijk zijn neergedaald. En dan te bedenken dat hij bijna de wedstrijd niet wilde kijken omdat hij van het gebruikelijke scenario uitging: snel doelpunt van Barça na onoplettendheid van de verdediging, einduitslag 3-0. Iemand omschreef het al als “Victoria en Mordor” en uit dezelfde referentie zou ik graag willen citeren, “I come back to you now, at the turn of the tide”, want dat heeft zondag natuurlijk definitief plaatsgevonden. Real Madrid heeft weer het heft in handen, staat op de rails, is zelfverzekerd en boezemt angst in. Barcelona heeft op bizarre wijze het initiatief verloren door de Galacticos decadentie van Florentino te kopiëren. Nu wordt duidelijk dat de spoedtransfer van Henry na het kampioenschap van Real meer problemen veroorzaakt of beter afschermt dan oplost. Het enige wat steekt aan zondag is dat ze de superioriteit niet hebben omgezet in een vernederende 0-3 of 0-4 terwijl daar wel de mogelijkheden voor waren.

Schuster heeft redelijk snel een formule gevonden voor een elftal dat werkt, zelfs met een aanvoerder die per decreet (slecht) speelt. Aan de andere kant viel hem zondag de paradox op dat Raul ook niet gewisseld kon worden omdat er een soort ziel uit het elftal zou verdwijnen. De basis is natuurlijk gelegd met de verdediging. Ramos en Heinze op de vleugels maar vooral met het duo Cannavaro – Pepe in het centrum. Pepe zal de komende zeven jaar heersen en zich ontwikkelen tot een van de beste centrale verdedigers uit de geschiedenis van de club. Technisch, geconcentreerd, fanatisch en met intrigerend anticipatievermogen. Het elftal voelt sterk en heeft al traditioneel lastige uitwedstrijden (Bilbao, Valencia, Barcelona) gewonnen zodat lachend aan de tweede helft van het seizoen kan worden begonnen. Tijd om ook de Vloek van Riazor eens te neutraliseren.

En Barça? Zelfs de valsspelende Smurf had hun zondag niet kunnen redden. Natuurlijk is er Messidependencia, die de afgelopen maanden veel heeft gemaskeerd. Ronaldinho speelde zondag niet eens zo slecht en krijgt nu in Cataluña massaal de zwarte piet toegespeeld. Hij zal dus deze zomer verkocht worden voor een bodemprijs (ook al zal het marketingtechnisch een flinke aderlating zijn.) Deco is de volgende want die speelde zondag als een spook. Maar eigenlijk is voor Barça het probleem dat twee pilaren van eigen bodem (zo essentieel voor het instandhouden van de nationalistische mythe) Xavi en Puyol niet redeneren. Zondag werd vooral duidelijk dat de beste jaren van Puyol achter hem liggen. Ook hij is een aanvoerder die minstens nog drie jaar per decreet zal blijven spelen, maar zijn verbanning naar de rechtervleugel spreekt al boekdelen. Kortom, veel hoofdbrekens in Camp Nou, een hele opluchting omdat dit nog maar drie jaar geleden onoverbrugbaar leek.

sábado, diciembre 15, 2007

77. Sly

De grootste utopist sinds Charles Fourier. Overtuigt hem bijna van de inherente goedheid van de mens.



(edit: de vorige opname was mooier omdat het de utopische wens perfect samenvatte, Sly die het publiek uitnodigt om op het podium te dansen, net als zijn band zonder onderscheid van blank of zwart en bovendien 'Everyday People' zingt.)

Eigenlijk komt hij hierop dankzij een toch weer tegenvallende 33 1/3, dit keer met het onderwerp There’s A Riot Goin’ On (1971), juist een van de meest geïnspireerde statements over/vanuit de keerzijde van het bovenstaande, de gevallen utopie. Hoe je een tekst over deze sleutelplaat kan verknallen is bizar. De meest basale reden: het duurt tot meer dan de helft van het boek voordat Miles Marshall Lewis eindelijk bij het eigenlijke album arriveert (en zo geen tijd overhoudt voor de ontvangst van het album, verbanden, connecties.) Het interessante aspect is dat het boek niet vanuit een rockistisch perspectief is geschreven maar een meer hiphop georiënteerde blik (ook al resulteert het niet in een aanstekelijke analyse of een radicale manier van schrijven.)

Zoals altijd, zelfs bij de slechtere afleveringen van 33 1/3, komen er wel leuke feitjes langs, de meest interessante eigenlijk de opzichte dingen waar hij jarenlang overheen heeft gekeken. Hier: opeens is duidelijk waarom die Amerikaanse vlag op de hoes nooit “juist” voelde (het blauw is zwart, de sterren veranderd in een kleiner aantal zonnen) en dat het titelnummer 0 seconden duurt (op zijn cd-uitgave overigens niet als aparte track geprogrammeerd.) De teksten van de plaat als bijlage zijn dan weer jammer…geen plaat laat je zo effectief eigen teksten vormen als There’s A Riot Goin’ On. Zo hoorde hij Sly Stone in ‘Poet’ altijd even terecht als onmogelijk zingen: “I’m Shaun Ryder, a poet.”

jueves, diciembre 13, 2007

76. Erwtensoep

Erwtensoep eten is een nostalgisch gebaar, onlosmakelijk verbonden met de kindertijd. Waarbij hij niet weet of het eigenlijk de katenspek op roggebrood was die hem meer interesseerde dan de groene prut zelf. Na al zijn culinaire zwerftochten had hij zich eigenlijk niet kunnen voorstellen wat een karwei de bereiding inhoudt, misschien niet in snijwerk of lastige handelingen maar zeker wat betreft tijd. Want na twee uur op het vuur te hebben gestaan maakte hij zich toch wel zorgen over de substantie van de soep die niet strookte met de dikke smurrie uit zijn warme herinneringen. Maar een chemisch mirakel (de stolling van het vet?) vindt plaats gedurende die verplichte nacht in de koelkast en zo vervlechten heden en verleden zich op gelukkige wijze. Uiteindelijk is erwtensoep voor hem de klassieker van de Hollandse keuken, een van de weinige gerechten die de culinicide heeft overleefd die zich volgens kenners rond het begin van de 20ste eeuw heeft voltrokken waar de kennis van lokale keukens werd weggevaagd door de dictatuur van de huishoudschool (waarschijnlijk onder het mom van een abject idee van voedsel = louter energie geen genot, besteed u kostbare tijd aan nuttige zaken) en zich qua bruut plezier kan meten met lentejas of fabada (al zijn die twee nog veel eenvoudiger te maken, als droge handeling, misschien niet als kennis in hoe je die paar ingrediënten precies goed krijgt.) Opeens werd hem ook duidelijk waarom sommige zaken zich standaard in het supermarktassortiment bevinden, zoals de knolselderij en de hamschijf…al vinden puristen dat je eigenlijk een varkenspoot moet gebruiken (zonder een queeste onvindbaar want waarschijnlijk door barbaren voornamelijk op een grote hoop afgevoerd om tot frikadel of knakworst te worden verwerkt.)