viernes, julio 25, 2008

99. Menorca


Twee jaar geleden ontviel hem een zucht toen hij de albumtitel Made In Menorca van Rekid voor het eerst onder ogen kreeg. Teveel associaties van geforceerde Balearische house nostalgie maar ook gewoonweg de makkelijke gedachte dat het eiland zelf een soort tweede hands Ibiza moest zijn. Maar net zoals hij zich prettig verbaasde over de muziek van die plaat moet hij inmiddels na een observatie van zeventien dagen zijn idee over Menorca (ooit het laatste Republikeinse bolwerk) zelf bijstellen. Heel vreemd dat dit soort half verborgen plekken nog bestaan. Dankzij een soort homeopathische dosis Brits toerisme en een vooruitziende ecologische blik in de jaren zeventig heeft Menorca in tegenstelling tot haar buren nog een eigen karakter behouden. Misschien heeft het er ook mee te maken dat je er met het vliegtuig lastiger komt dan je verwacht, zeker als kampeerder. Vreemde gewaarwording om dan op de camping te staan en niet ingebouwd te zijn door Nederlanders, om helemaal niet ingebouwd te zijn omdat de Spanjaarden meestal pas in augustus op vakantie gaan.



Voor het eerst in zijn leven voelde hij zich op zijn gemak om ongegeneerd op te gaan in de zonnecultus. Je gaat ook na verloop van tijd, dankzij wandelingen naar “verborgen” strandjes, langs ruige vegetatie waar biologen hun hele leven aan zouden kunnen wijden, onwerkelijk helder groen water, een achteloze lichaamsvertoning, een permanente uitnodiging om te zwemmen, geloven in een soort continuïteit van de 19e eeuwse Natur verering (er is een theorie die stelt dat Duitse emigranten de 20e eeuwse Californië ideologie hebben uitgevonden.) Hij werd geleegd en opnieuw herboren, vitaler en krachtiger, niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk, de ideeën voor verhalen leken met een zachte beweging van de wil zo uit de lucht te plukken.

Geen wonder dat vertrek dit keer ware tristeza inhield maar zomerse utopieën zijn nu eenmaal per definitie tijdelijk. De toegift verdiepte het gevoel alleen maar. In plaats van de gebruikelijke vluchtroute over La Rioja werd Madrid dit keer vanuit het zuidoosten benaderd waardoor hij gehypnotiseerd raakte door het steeds maar veranderende landschap van bergen, ingesleten rivieren, bossen, bruine velden, chaotische patronen…de blik uit een droom van een melancholische godheid.