65. De Cultuur Cluster

Amsterdam is definitief herrezen! Behalve Ajax dan natuurlijk. Gisteren bezocht hij voor het eerst de nieuwe bibliotheek. Inmiddels zo vaak geprezen dat hij alleen hoeft te concluderen dat het allemaal waar is. Een briljant gebouw. Je hoeft de boeken bij wijze van spreken niet meer te lenen met de banken en stoelen die ze daar hebben neergezet. Je hoeft eigenlijk met de openingstijden van 10:00 – 22:00 alleen nog maar naar huis om te slapen. Prachtige tijdschrift afdeling ook, ruim opgezet, met fijne tafels en designerstoelen waarin je heerlijk door L’Uomo Vogue (met artikel over Daft Punk wier leren pakken blijkbaar exclusief door Dior zijn gemaakt en er komt een Prada aftershave aan), i-D of The Wire kan bladeren (het is meteen de herontdekking van het tijdschrift.) En het mooie is dat het de zoveelste treffer is een reeks van gebouwen die in een cluster liggen: Het Bimhuis, Club 11 en daaronder het Stedelijk CS. Het laatste kom je altijd minstens een interessant kunstwerk tegen. Vandaag dus deze geniale Boeddha die zichzelf op televisie bekijkt.



Dit alles 5-10 minuten fietsen vanaf zijn voordeur (de windrichting blijft immers een factor.) Lang leve Mokum!

64. Antonio Puerta dood

Nieuws dat hard aankwam. 22 jaar. Zaterdag kreeg Puerta een hartstilstand op het veld en naar het schijnt nog een paar in de kleedkamer en richting het ziekenhuis. Een elegante voetballer die hij ooit in het wit (het andere wit) verwachtte te zien spelen. Puerta zou vader worden. En daar kan zijn gebruikelijk Zen of "wat is de vonk van een mensenleven in het licht van de sterren" relativering zelfs niet tegen op.

63. Real Madrid 2007-2008

Met het gevaar dat het nog geen 31 augustus is en dus na de derby tegen Los Indios met een negatief resultaat nog genoeg tijd en blijkbaar geld is voor paniekaankopen (edit: en zo geschiedde voordat zaterdag was aangebroken :), denkt hij dat dit een goede mix is van solide scheenbeenterroristen en esthetici om een vierde plaats te bewerkstelligen achter Barça, Sevilla en Valencia, waarna volgend seizoen een ingespeelde machine glorieus kampioen wordt:

......................................Casillas.........................................

Cicinho Ramos...........Metzelder..............Pepe..............Heinze............

.............................Gago.............Diarra................................

........................................Guti...........................................

......................................Sneijder.........................................

.............................Higuaín..........Van Nistelrooij........................



(en wat een fijne bank met Robinho, Robben, Drenthe, Baptista, Saviola en Cannavaro...Raul ergens vastgebonden aan een paal buiten het stadion.)

Laatste opmerking: lelijk thuisshirt. Zeer geslaagd uittenue.

62. Welverdiende Rust en Hervonden Inspiratie

En toch weer dat gevoel van weerstand bij terugkeer, alsof allerlei netwerken klaar staan om hem op te nemen. Een overweldigende reeks (digitale) woorden en muziek die hij eigenlijk niet meer wil opnemen. De afgelopen weken vormden immers een terugkeer naar de eenvoud van het lezen en een hervinden van echte inspiratie, afgewisseld met lange boswandelingen en afgewerkt met de geneugten van de franse gastronomie. Alsace (technisch gezien eigenlijk Vogese) is natuurlijk een vreemd Duitsland-in-Frankrijk en zoals profeten uit de woestijn terugkeerden daalt hij als een soort herboren Nietzsche/Heidegger/Derrida discipel neer in de polder (is het trouwens niet zo dat Heideggers boswandelingen veel meer zeggen dan dat hele Sein und Zeit, veel meer filosofische praktijk herbergen?) Hij wil in wezen niets anders meer dan boeken lezen, heel af en toe afgewisseld met wat tekstproductie en een paar glazen Sylvaner of Muscat.



Dit was ook de vakantie waarin de autorijder in hem werd geboren, wegens ziekte van J. moest hij bijna de hele weg terug rijden maar daarvoor had hij al de autopie mogen proeven die zich bevindt tussen Luik en Luxemburg. Totale Autobahn trance, de Golf tevreden brommend, daar waar geen vrachtwagen durft te rijden (autopie ook omdat er geen autoriteit lijkt te bestaan, de snelweg als werkende anarchie.) Aan de andere kant het besef dat het in Franse stijl racen over glooiende wegen naar de lokale hypermarché hem allang geleden was geleerd in Outrun. Het enige moment ook dat hij naar muziek luisterde (de onvolprezen en zeer luidruchtige Essential Mix van Justice, de rest van de vakantie behoorde toe aan de zeer vreemde introductie tot de beginselen van de filosofie: Bert & Ernie gaan op reis.)

Gelezen:
J.G. Ballard - Low Flying Aircraft. En nog een Ballard verhalenbundel dit keer uit die vreemde periode tussen High-Rise (1975) en het immer ondergewaardeerde The Unlimited Dream Company (1979). Zitten een paar klassiekers tussen zoals ‘The Ultimate City’ en ‘The Dead Astronaut’.

Robert Silverberg - Roma Eterna. Een van de betere alternate histories die hij heeft gelezen na Man In The High Castle en The Years of Rice and Salt. Hier blijkt in de het eerste hoofdstuk dat Mozes de Rode Zee nooit heeft kunnen doorkruizen, ergo geen Christendom en Rome blijft vrolijk tot het heden bestaan. Silverberg is altijd dol geweest op Rome en toch heeft hij oog voor de (gewelddadige) schaduwkanten een eeuwig Rome. Geen vrolijk boek en met een fantastisch eindverhaal over een tweede (astro)messias.

Stanisław Lem – A Perfect Vaccum. Achtergrond voor een stuk over Lem dat volgende week af moet zijn. Dit is zijn verzameling recensies van boeken die nog geschreven moeten worden. Hilarisch idee natuurlijk, al zijn het soms wel heel erg samenvattende recensies. Openingsrecensie van The Perfect Vacuum zelf waarin Lem vrolijk het boek dat je vasthoudt afkraakt blijft onovertroffen.

Jacques Derrida - Positions. Ah dit zocht hij al jaren! Een tekst waarin Derrida (relatief) helder zijn vroege werk in zijn eerste drie interviews beschrijft, plaatst, uitlegt en verdedigt. Spannend en secuur denkwerk, alhoewel hij soms tijdens het derde interview dacht “man, zeg nou gewoon dat Lenin en dialectisch materialisme je gewoon geen reet kunnen schelen!” In een lange voetnoot bij dat derde interview ook een fascinerende kritiek op Lacan.



Meegenomen:
- Pot ganzenvet (moet nog even bij Bas checken waarom dit ook alweer essentieel was, maar hij herinnerde zich in elk geval dat het in Nederland niet te krijgen was.)
- Hele grote pot Choucrout d’Alsace (je kan in elke regio geniale weckpotten krijgen met de lokale trots, hier dus zuurkool zoals het bedoeld is.)
- En natuurlijk een pot Bonne Maman Confiture Châtaigues en een hem tot nu toe onbekende variant: de Confiture Rhubarbe.

Eén E.Leclerc supermarkt in Nederland, is dat echt het onmogelijke vragen?