Het eerste boek dat hij openslaat nadat Sunn 0))) Paradiso heeft proberen omver te blazen is Norman O. Browns Love’s Body (een andere keer meer daar over), het hoofdstuk Fire waar hij net aan toe is en waar alles panklaar is om de ervaring Sunn 0))) te duiden, bijvoorbeeld:
“Set fire to the sacrifice. The sacrificial fire, the sacrificial food; the food is fuel. All things are food, are fire. The real prayer is to see this world go up in flames.”
Hij kan de loutere en uiteindelijk vrolijke ervaring van Sunn 0))) niet duiden als een puur negatieve (de helletocht, het hart van de duisternis, etc.) Zoals de groepsnaam suggereert stralen ze als een zon, wat eigenlijk beide combineert (Brown iets later: “The unity of life and death as fire.”) De zon (vuurbal) als brenger van leven en dodelijke straling, de hel die leven schenkt.
Wat hem er aan fascineert is hoe vaak hij, wanneer hij een stuk schrijft, precies een juiste zin, een perfect citaat vindt door schijnbaar op goed geluk een boek te openen. Vaak klinkt het gewoon juist, koestert hij zijn geluk en moet de lezer maar zijn connectie nabootsen en soms heeft hij het vermoeden waar ongeveer iets moois is te vinden wat hij al gelezen heeft. Of werkt hij door associatie: hij verzint de term Existentialistische Acid (voor Plastikmans Closer) en weet dat hij aan het einde van hoofdstukken in De Mythe Van Sisyphus iets zal moeten vinden dat van pas komt en net alles elegant verbindt.