Fascinerende tentoonstelling in SMCS samengesteld uit vier video’s van Saskia Olde Wolbers. Wat op het eerste gezicht lijkt op vervolgfilms van Warp’s Artificial Intelligence (1994), vreemde digitale plantwerelden, ronddraaiende aquatische omgevingen blijken dus miniatuur modellen te zijn die in water worden ondergedompeld en waar vervolgens verf doorheen vloeit. Er komt geen computer aan te pas. Dat is op zich al interessant als ambacht, of hoe het digitale kunst simuleert maar wat het echt goed/compleet maakt zijn de subtiele sciencefiction monologen die de droombeelden begeleiden. Zijn favoriet niet heel onverwacht het pseudo-Ballardiaanse Placebo over een liefdesrelatie tussen een vrouw en een fantoomdoktor wiens valse identiteit langzaam wordt ontrafeld. Precies de kunst die hij zoekt.
(tot 24 september 2006 te zien)
