sábado, enero 20, 2007

43. Blogfather

“The tendency of the whole of contemporary culture to become healthy and virtuous again, to recover its intellectual morality, to revive a pedagogic approach to science, history and democracy. The breach opened up by the years 1960-1980 is closing; everyone is gearing up for a high-efficiency perspective which is merely an abreactive defence against the imminence of the year 2000. The long period of blackmail by threat of crisis has begun – intellectually too. Back, back to the middle ground, an end to centrifugal passions. What we had dismantled and destroyed in joy, we are rebuilding in sorrow.”

De eerste woorden die hij leest wanneer hij puur op intuïtie/toeval Cool Memories van Jean Baudrillard uit de kast trekt. Niet slecht gezien in oktober 1983. Eigenlijk is dit, meer nog dan de essays over sciencefiction of terrorisme, zijn favoriete Baudrillard, uit de losse pols strooiend met korte passages, observaties, minitheorieën, voorspellingen, soms banaal, vaak scherpzinnig. Doet hem afvragen waarom hij Cool Memories altijd vergeet te noemen als hij het over de proto-blogstijl heeft in Nietzsche, Wilde en Barthes, want het is overduidelijk met al die persoonlijke overpeinzingen over relaties, politiek, cultuur, technologie en reizen.



Mooie foto op de voorkant ook. Is trouwens de eerste keer dat de Ballard connectie van de foto hem opvalt (er is niets meer Ballard dan het beeld van een leeg zwembad.)

domingo, enero 07, 2007

42. Super 8 Herinneringen

Het is natuurlijk dynamiet in de handen van een melancholicus. Twee DVDs met gedigitaliseerde Super 8 filmpjes uit zijn jeugd. Maar het valt mee, wordt hij meer geraakt door beelden van andere mensen uit dezelfde tijd (misschien gaat het pas echt er in hakken als meer gefilmden sterven?) Het was wat het was, een redelijk perfecte jeugd, netjes afgebakend, onherhaalbaar. De melancholie voelde hij op dertienjarig leeftijd toen hij voor het eerst besefte dat het over was. Het is ook ergens een demystificatie, de zichtbaarheid van herinneringen. Momenten worden zichtbaar waarvan hij nooit zeker was of ze echt hadden bestaan (of toen een hele andere lading hadden, zijn verwondering over de mysterieuze architectonische grootsheid van de Twin Towers in vergelijking met het kruis wat we inmiddels allemaal dragen.)

Zo heeft hij lang getwijfeld of het tafereel in het klaprozenveld echt had plaatsgevonden en, zo ja (want waarom had hij anders ooit zo'n sterke associatieve reactie bij de binnenhoes van K&D Sessions?), was hij er van overtuigd dat de scène was vastgelegd op foto in plaats van film. Maar was het een ware herinnering of een herinnering aan het zien van de filmbeelden?



En toch zijn er kleine, onverwachte fascinaties. De eerste natuurlijk dat vreemde spiegeleffect: iemand die niet weet dat hij zelf uit de toekomst naar zichzelf kijkt. Tweede is de flits na afloop van zijn eerste Ajax wedstrijd (waarvan hij ook was vergeten dat deze was vastgelegd.) Best wel een cool jongetje met een serieuze blik…daarna is het helaas afgelopen, beginnen de jaren 80/het nerdschap/puberteit.

Wat hem het meest verbaasd is de jeugdigheid van zijn ouders. Vreemd hoe je dat vooral vergeet.