46. Droomstof

Of wel de terugkeer van D.I.Y. Alweer een vreemde gewaarwording dat hij intuïtief een kant op gaat die, behalve avontuurlijk aanvoelt, past in een bredere tendens van sciencefiction. Zo schijnbaar uit het niets een gevoel van experiment, de spanning van nieuwe vormen, het negeren van autoriteiten. Iets van een vermoeden dat Het Boek ten dode is opgeschreven (dat wil zeggen als afgesloten sociale conventie, het boek als ding blijft gelukkig nog even.) Er is iets in beweging gezet dat zijn anarchisme prikkelt. Met wat geluk een soort Gutenberg Punk.



Maar ook het plezier van de praktijk, het zelf sleutelen aan een boek: de omslag, de vrije licenties, het toevoegen van een essay…zonder uitleg, zonder discussie.

En vooral een rustgevend en tegelijkertijd nerveus gevoel van afsluiting waarin ruimte ontstaat om verder te gaan met schrijven. De terugkeer naar de korte verhalen, vaak de ware vorm van sciencefiction genoemd (en daardoor dubbel onuitgeefbaar...in de oude wereld.)

Droomstof is hier dus verkrijgbaar (het werkt...tip: kies economy als verzendmethode. Of je vergeet het papier compleet en doet een digitale kopie.)

edit: net is het bericht binnengekomen dat de verzendkosten eindelijk zijn verlaagd! 1,99 euro binnen de EU. Netjes.

45. Ricardo Villalobos @ Voltt

"Een reis door een jungle naar de essentie van Zijn en Ritme, een soort Apocalypse House." (OMC, uit de komende Subjectivisten weeklijst)

44. De auto als spiegel.

Resultaat van een mooie winterdag. Een van de deugden van burgermans, waar zijn buren in het voorbijgaan altijd ironisch over doen: de gewassen auto. Maar het is zo’n rustgevende bezigheid, helemaal nu hij voor het eerst na het wassen de auto inwrijft met wax. Daarna kan hij zijn ogen niet van het ding afhouden. Wat is dan dat visuele genot van een glimmende auto? Wedergeboorte, de suggestie van nieuwheid? Of is het een spiegel? En wat zie je daarin? Even de immer opgejaagde identiteit bevroren in staal, glas en rubber?



Drie maanden autorijden zijn tot nu toe bevallen. Hij heeft snel, een voor een, zijn angsten overwonnen. De ultieme: het rijden door een nachtelijke regenstorm (op dezelfde plek waar deze in zijn jeugd ook altijd neerkwam) voortgestuwd door Jeff Mills en zijn brommende en beukende Waveform Transmission vol.1. Een openbaring van de man-machine in volle glorie, opgaand in snelheid, in controle, elke angst verslagen.