Nadat deze zomer de overgangsfase van kabel naar glasvezel hem de uitgelezen kans gaf om de dagelijkse Jetix en Nickelodeon marathon een halt toe te roepen door op kwaadaardige manier de zenders bij terugkeer, die hij ook nog eens een paar weken uitstelde, niet te programmeren, is hij begonnen met een esthetisch tegenoffensief. De avonturen van Het Molletje, Tsjechoslowaakse animatie op zijn best waren al populair en dus zijn de complete werken maar aangeschaft. Daarna is Interstella 5555 op de jonge geesten losgelaten als introductie in de wereld van Japanse animé waarna elke dag “de film van de blauwe mensen” wordt geëist. Tijd voor het grote werk, meester Miyazaki en Sen to Chihiro no kamikakushi (Spirited Away in slecht Nederlands.) Met begeleiding van vaders die ze langs de engste momenten hielp (ouders die in varkens veranderen, heavy shit voor de kindergeest.) Bizarre film, niet eens vanwege de vreemde wezens maar omdat er gewoon geen moraal is aan te wijzen (los van de voor de avontuurlijke Westerling zo verfrissende narratieve kronkels.) In tegenstelling tot de troep van voorheen een kijkervaring die ze is bijgebleven en waar ze dagen later nog op terugkomen.
Vanavond kreeg zijn dagelijkse vertelimprovisatie, de avonturen van Spookje en Vampier, plotseling een nieuw wending. Hij is maar begonnen met het navertellen van Stalker als kindersprookje.
