lunes, marzo 10, 2008

89. Waar zijn de pek en veren?

Gisteren heeft hij weer eens gebruik mogen maken van zijn democratische recht (goed, eigenlijk twee weken geleden per post.) De precieze stem gaat niemand wat aan (hij is redelijk ouderwets wat betreft die anonimiteit van de stem) maar de richting van zijn politieke voorkeuren zijn niet zo moeilijk te gissen. De uitslag van gisteren is hij ambivalent over. Het is duidelijk dat Spanje richting een tweepartijenstelsel manoeuvreert en dat is geen echte democratie. Dat er geen echte liberale partij in Spanje is, hoeft niet zoveel te verbazen. Spanje heeft geen liberale traditie en de meeste liberale partijen in Europa leven tegenwoordig ook nog eens aan de marge. Partido Popular zuigt als een zwart gat dit soort liberale tendensen op, zoals het ook de kortstondige Christen-Democraten (toch de partij van de eerste premier van Spanje na Fr*nc*) heeft opgeslokt. Veel van de alternatieven zijn in handen van regionaal-nationalistische partijen die gisteren aan macht hebben ingeboet (wat op zich een goed teken is.) Bovendien krijgt vooral Izquirda Unida geen voet tussen de deur, hun lijsttrekker mag niet meedoen aan de showdebatten op televisie en krijgt door het kiessysteem steevast minder zetels dan ze gezien de hoeveelheid stemmen verdienen.

Maar wat hem tegenstaat van de uitslag van gisteren is dat Partido Popular, de grootste bende leugenachtige, hypocriete, vals spelende, racistische, xenofobe, homofobe, opportunistische, amorele, gefrustreerde, paranoïde, arrogante huilebalken zowaar winst hebben geboekt terwijl ze na hun aantoonbare en bewuste manipulaties rond de bomaanslagen van 11M, gevolgd door doorzichtige pogingen tot maatschappelijke polarisatie met pek en veren hadden moeten zijn weggevoerd. Het maakt weer eens duidelijk hoe onoverbrugbaar en structureel de beruchte kloof tussen links en rechts in Spanje is.