Hij heeft alles geprobeerd, de rijdende Boeddha te zijn, een Kraftwek robot, het hele wat-betekent-het-allemaal-als-we-het-licht-zien-van-dode-sterren verhaal, hopen dat de geest van Kowalski in Vanishing Point in hem neerdaalt, maar het helpt niet. Na drie keer snel op rij te zijn genaaid heeft hij het gevoel dat hij in een slecht mengsel van de Verzamelde Werken van Franz Kafka en De Mythe van Sisyphus van Albert Camus is beland. Van beide heeft hij geleerd dat je gewoon dom moet doorgaan, vooral niet boos worden (al walgt hij van de stalinistische zelfbeschulding die wordt verwacht na falen.) Als Ballard fan moet hij lekker over de ringweg kunnen crossen. Dus weer naar beneden hollen en die klote rots naar boven rollen.
(toch moet er een cirkel in de hel zijn waar rij-examinatoren tot in de eeuwigheid door duivels worden platgereden…)
