miércoles, marzo 07, 2007

48. Ook de coole denker sterft uiteindelijk

Raoul Vaneigem ongetwijfeld goedkeurend geciteerd In L’échange symbolique et la mort (1976):

“We sterven niet omdat we moeten, we sterven omdat het een gewoonte is, waaraan op een gegeven moment, niet al te lang geleden, onze gedachten zijn gebonden.”



Toch wel verrassend dat ook Baudrillard dood kon (al is het gezien zijn leeftijd, 77, en sigarettenconsumptie niet heel opzienbarend.) Hij had iets eeuwig jongs maar dat is hoe de jeugdigheid, de cool, van iemands gedachten je blijkbaar voor de gek kan houden. Nu zijn ze allemaal verdwenen, de laatste Vader/Titaan/68er…en ergens voelt het misschien als een opluchting, “eindelijk zijn wij aan de beurt, kunnen wij ongestoord denken.” Maar het was wel een hippe vader en hij zal toch zijn onverschillige brutaliteit missen. Eigenlijk ook een van de weinige sociologen (zie in mindere mate Bauman, Maffesoli) waar hij compleet voor kon gaan, die hij als zoiets als een autoriteit wilde erkennen. En wat een vrolijke sociologie was het ondanks zijn pessimisme…een sociologie van de lange autorit, aan afstandelijke blik, eenzaamheid, sciencefiction, verwondering over vrouwen, Amerika, media en dood. Crash dus.