Gisteren was dan ook feest waar alles goed ging. Geen rijen, geen kinderachtig fouilleren, uitverkocht maar nooit echt druk, Villalobos al bezig met zijn marathon wanneer je om 23:15 (!) binnenstapt, de chemische facilitators doen hun werk en er zijn significant minder zuipers/tenentrappers dan voorheen.
De Drugstore Cowboy "the ants in the grass, they were just doing their own thing” verzuchting in volle glorie.
De hippie koning, in alles een goed en vriendelijk mens, was overigens scherp ondanks zijn aanzienlijke consumptie van al dan niet door het publiek aangereikte joints. Soms landerig, dan weer in volle vaart de Autobahn van de geest tegemoet, van die uitermate bizarre platen draaiend die je nooit meer zal horen of vinden, dan weer melancholische haast dubachtige momenten inlassend waaruit mysterieuze stemmen klinken (en hij is waarschijnlijk de grootste stemmen-DJ van het moment.) Zo muzikaal dat het werkt op de dansvloer en als pure luistermuziek (want ergens verlangt hij naar de club waar je je kan terugtrekken door op een comfortabele fauteuil te zitten, inclusief glas Glenmorangie of goede Ribera del Duero en pijp natuurlijk.)
