De foto die nooit aan kracht zal inboeten. Dankzij de lichtval, zeker. Haar gezicht dat hij een, hem tot dan toe onbekende, schoonheid vond bezitten. De houding, vanzelfsprekend (hij vindt andere foto’s van dezelfde sessie altijd teleurstellend, onbewust denkt hij dat er niets anders heeft plaatsgevonden, er was niets buiten dat moment.) Maar vooral die kleren met als fascinerend detail de afgescheurde mouw (het detail, zoals de rare riempjes van Rimbauds hemd, die je kleding eruit doet springen, persoonlijkheid geeft.) Hij kocht vrij snel een tweede exemplaar om boven zijn bed te hangen. Drie afbeeldingen die hij identificeerde met mythologische vrouwelijkheid: Kate Bush (The Dreaming) als Athene, Béatrice Dalle als Aphrodite, Patti Smith als Hera.
Een tijd lang probeerde hij die look te benaderen (de man die een vrouw imiteert die een man imiteert), door allerlei elementen te verzamelen. Tot mislukking gedoemd als hij een perfecte imitatie zou nastreven maar daardoor ook weer resulterend in een eigen look. Bovendien liep hij rond met, wat hij later wanneer hij een Borussia Mönchengladbach 1973 shirt droeg, zou omschrijven als “lege tekens”. Verwijzingen die niemand herkent, het leefde alleen in zijn hoofd.
Wanneer hij in 1999 L’uomo vogue doorbladert ziet hij eindelijk iets vergelijkbaars. Milla Jovovich in Helmut Lang, zo moet hij eruit zien. Dat hij het pak nog vindt ook, voor de helft van de prijs, precies in zijn maat is zo’n toevalligheid dat het hem welhaast de normaalste zaak van de wereld leek (hij had in die periode sowieso een akelig instinct om zijn mode-obsessies te verwezenlijken.) Ook al heeft hij een pakkenlichaam realiseert hij met enige weemoed dat hij nooit de overweldigende cool (bij gebrek aan betere term? ) zal hebben wat dit soort mager androgyne vrouwen in pak uitstralen.
Het is natuurlijk de “vanzelfsprekendheid” dat het hem past als man (het geheim lijkt zich in de schouders te bevinden) die hem enigszins teleurstelt, hij wordt onderdeel van de deelverzameling man-in-pak, er is geen wrijving, geen mysterie. Jovovich/Smith is van een andere orde, er doemt ergens een afgrond van incompatibele codes op (een verstoring van sekse codes, te overbruggen in seksuele fantasie? Een verlangen dat hij vreemd genoeg nooit voor beide heeft gevoeld.)
